گزنه (Urtica dioica) در سراسر جهان رشد می کند و از ژوئن تا سپتامبر شکوفا می شود و گل های صورتی و زرد دارد و گزنه سفید دارای سابقه دارویی است که به یونانیان باستان باز می گردد که از آن به عنوان ادرارآور و برای تسکین درد مفاصل استفاده می کردند.
برگ ها و ساقه ها دارای کرک های ظریفی هستند که حاوی مواد شیمیایی تحریک کننده هستند که در تماس با پوست آزاد می شوند و در حالی که این موها یا خارها هنگام لمس دردناک هستند، اما در واقع می توانند درد را نیز تسکین دهند، شاید با کاهش سطح مواد شیمیایی التهابی در بدن یا با تداخل در نحوه انتقال سیگنال های درد توسط بدن.
از گزنه برای موارد زیر استفاده می شود:
برگ ها و ساقه های گزنه دارای اثرات ضد التهابی بوده و از دیرباز برای درمان عضلات و مفاصل دردناک، اگزما، آرتریت و نقرس و همچنین کم خونی استفاده می شده است و امروزه از ریشه این گیاه برای درمان علائم ادراری هیپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH) استفاده می شود.
مطالعات نشان می‌دهد که گزنه ممکن است جریان ادرار را بهبود بخشد و سایر علائم BPH از جمله تخلیه ناقص مثانه، چکیدن قطرات بعد از ادرار و میل مداوم به ادرار کردن (تحریک‌پذیری مثانه) را تسکین دهد و مطالعات آزمایشگاهی نشان داده است که اثرات گزنه، در ترکیب با نخل اره ای یا گیاهان دیگر، با اثرات فیناستراید، دارویی که اغلب برای BPH تجویز می شود، قابل مقایسه است.
با این حال، گزنه مانند فیناستراید اندازه پروستات را کاهش نمی دهد و هنوز مشخص نیست که چرا گزنه باعث کاهش علائم BPH می شود، اما ممکن است بر تستوسترون و استروژن تأثیر بگذارد یا مستقیماً روی پروستات تأثیر بگذارد.
گزنه همچنین برای درمان آرتروز و درد عضلات استفاده می شود و مطالعات نشان می‌دهد که برگ‌ها می‌توانند درد مفاصل را در صورت استفاده در مناطق دردناک پوست تسکین دهند و برخی تحقیقات نشان می دهد که مصرف عصاره خوراکی گزنه با یک داروی ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID) می تواند به افراد کمک کند تا دوز NSAID خود را کاهش دهند.
