با فاصله گرفتن از دهه 70، ساعت زنانه iwatch دهه 80 روحی جدید، ظریف تر و جدی تر را تراوش کردند که برای زنان مدرنی که به حرفه حرفه ای فکر می کنند مناسب است.
زیبایی شناسی پاک تری وجود داشت که نشان دهنده تغییر نگرش زنان نسبت به زنانگی بود. با این حال، بیشتر ساعت ها هنوز کوارتز بودند. ساعت سازی مکانیکی خاموش بود.
در این دوره، مصرف کنندگان شروع به زیر سوال بردن نقش ساعت در زندگی خود کردند.
چرا می توانید ساعتی داشته باشید که می توانید زمان را روی تلویزیون، کامپیوتر یا داشبورد ماشین چک کنید؟
آنها متوجه شدند که ساعت‌ها و ساعت‌های لوکسی وجود دارد که ساعت‌های دومی توسط یک ساعت‌ساز ماهر، مطابق با سنت ساعت‌سازی، با دست ساخته شده‌اند، آثار هنری مکانیکی واقعی.
با بیدار شدن صنعت خواب عمیق، این تقاضای فزاینده برای ساعت های مکانیکی کاتالیزوری بود که ایده جمع آوری و خرید ساعت را نه برای دیدن زمان، بلکه صرفاً برای تحسین زیبایی آن آغاز کرد.
در آغاز قرن، ساعت های مکانیکی دوباره در کانون توجه قرار گرفتند.
مصرف کنندگان مرد در سراسر جهان در این علاقه جدید به ساعت سازی شرکت کردند و “اشتهای” آنها مدام افزایش یافت.
در همین حال، زنان تماشا کردند و تشخیص دادند که گزینه های زیادی برای آنها وجود ندارد.
به نظر می رسید که این صنعت وسواس زیادی برای پیشی گرفتن از خود و ایجاد “اولین نمایش جهانی” بعدی دارد.
با این حال، برندهای متعددی به جای نمونه های کوچک شده مدل های مردانه موجود، ساعت هایی را به زنان اختصاص داده اند.
این مورد در مورد Breguet بود که در سال 2002 مجموعه Reine de Naples یا Omega را ارائه کرد که نماد زن دهه 50 به نام Ladymatic را بازیابی کرد.
حتی برندهای عمدتاً مردانه مانند Panerai، IWC یا Breitling شروع به صحبت مستقیم با مصرف کنندگان ساعت های زنانه کردند.
